in de wolken

Lieve lieve lieverd

"We" staan samen in de deuropening van de woning.

Met "we" bedoel ik een verzorgster en mezelf.

Tot ons verdriet hebben we een tijdje geleden afscheid moeten nemen van een mevrouw die hier woonde en die hier altijd met heel veel liefde werd verzorgd maar zich hier ook zo ontzettend thuis voelde.

"Ik mis haar en haar familie zo" vertelt ze en ik zie de emotie in haar gezicht.

Samen zijn we even naar het herdenkingshoekje gelopen en halen een paar hele intense mooie herinneringen naar boven die we samen beleefd hebben met mevrouw.

Als we daar zo in de deuropening staan, schiet het door me heen: "Wat ben je toch een enorme lieve meid. Jij doet je werk me zóveel liefde. Je bent een heel groot voorbeeld voor anderen en dit komt alleen maar, omdat je puur vanuit je hart en gevoel werkt."

Natuurlijk vertel ik dat haar ook en we omhelzen elkaar.

Dankjewel lieve lieve lieverd...dankjewel dat ik je collega mag zijn.

xxx Contactclown Doeke

Het volgende hebben we samen mogen beleven:

IN DE WOLKEN

"Kijk dan... kijk eens hoe ik ronddraai...."

Met haar armen maakt ze draaiende bewegingen.

Doeke en een verzorgster zijn bij deze mevrouw op de kamer. Ze ligt in bed en is een beetje verdrietig en daarom heeft de verzorgster gevraagd of Doeke deze mevrouw een extra lang bezoek wil brengen.

Het is buiten erg warm, de luifel is omlaag en daarom heerlijk koel op kamer. De dekens zijn terug geslagen en de koelte doet mevrouw zichtbaar goed.

"Draait en zweeft U nu hier ?" vraagt Doeke.

Na een beamend "ja" vraagt Doeke of ze op een wolk zweeft.

Laat dat nu toch het geval zijn.

Ze vraagt of ze samen met de verzorgster mee mag op de wolk en even later zweven ze daar met zijn 3tjes.

"Voelt u de wind?" Vraagt Doeke terwijl ze met haar waaier zachtjes in het gezicht van mevrouw wuift. Mevrouw glimlacht. "Ja...heerlijk" en samen zweven ze door.

Dan laat Doeke luchtbellen zien. Grote, kleine, dubbele en gekleurde bellen en plotseling als je ze wilt pakken, spatten ze uit elkaar. Doeke vangt er een paar en geeft die aan mevrouw.

We moeten wel iets eten hier boven, oppert Doeke. Wat zullen we nu nemen.... Snoep? Koek? Chocolade? Het wordt het laatste en samen proeven en sabbelen ze (in gedachte) van de chocolade boven op die wolk, waar ze zachtjes op draaien.

Mevrouw vindt het geweldig en haar hele gezicht straalt met een grote glimlach als bonus op de koop toe.

"U hebt leuke wangen...vrolijke wangen" zegt Doeke. "Dunne wangen zijn saaie wangen, dikkere wangen zijn pas écht leuk. Dat komt als je lacht want dan gaan je wangen breed uit staan en lijken ze dikker.

Eigenlijk hebben ze best wel een plekje voor iets lekkers in hun buik en even later loopt Doeke naar de huiskamer. "Mogen we een snoepje of koekje?" vraagt ze om even later met 2 cafê noir koekjes terug te komen. Eerst likken ze de gladde kant eraf en vervolgens verdwijnt het hele koekje in de mond en laten ze het oplossen op de tong. "Hhhhmmmm......lekker".

Even later neemt

Doeke neemt afscheid met 2 dikke kussen op de blije wangen.

"Daaaaaagggggggg" zwaait Doeke, tot de volgende keer".