Doeke stopt op de parkeerplaats.
Ze komt om te spelen voor de mensen die hier wonen en altijd de eetzaal bezoeken voor het ontbijt.
De neus van Doeke is al rood en ook de witte jurk is weer schoon gewassen en ruikt lekker fris. Nu gaan de gebreide wollen sokken en de klompen nog aan en Doeke loopt met haar koffer en gitaar naar binnen.
Hier zijn de Engelse liedjes met gitaar een perfecte manier om samen een gezellig uurtje door te brengen. Steevast zit er altijd een meneer en het doet Doeke echt iedere keer weer goed als ze ziet hoe hij geniet. Als het kan neuriet en beweegt hij mee op de muziek. Echt zingen is iets moeilijker voor hem.
Maar vandaag is hij er niet. Zijn plekje is leeg.
Hij zal toch niet…..Doeke durft er niet aan te denken.
Aan “zijn” tafel zit een erg vriendelijke mevrouw en aan een andere tafel zit een meneer. Doeke geeft beiden een hand, wenst ze smakelijk eten en maakt even een praatje.
En dat praatje is dan op zijn Doeke’s en betekent: even de tijd nemen om te luisteren naar hun verhaal.
Dan neemt ze de gitaar en begint het eerste liedje te spelen. Wat is muziek toch een mooi handvat om contact te maken.
Gelijk neuriën ze mee en dan … verschijnt in de deuropening toch nog een rolstoel met meneer.
Gelukkig en wat fijn dat hij er is.
“Doeke’s fan” komt binnen. Hij had al vroeg gegeten en kwam nu op het gitaarspel af. Het hart van Doeke maakt een sprongetje en met zijn 4tjes genieten ze van en met elkaar.
Als ze later het gebouw verlaat, nadat ze nog een bezoek heeft gebracht aan een andere groep, zit meneer buiten naast de ingang.
Hij straalt en lacht als hij haar ziet en dit ontroerd Doeke.
Ze maken samen een praatje, houden elkaars hand vast en wat later vertrekt Doeke met een: “Tot ziens…. Ik kom terug!!!
Annet Bouwmans alias Contactclown Doeke
Reactie plaatsen
Reacties