Ik loop met een collega richting de ‘veilige deur’. We hebben tijd voor een kleine koffie pauze. Voor ons loopt de fysio therapeut en een meneer. “Hij gaat naar zijn broer” zegt de fysio. “En ik ga met hem mee”. “Veel plezier!” roepen we in koor. De codedeur wordt ontgrendeld en de fysio loopt als vanzelfsprekend met meneer mee. Wij lopen ook een stukje door naar de pantry voor onze koffie. We zien in onze ooghoeken nog dat de fysio met meneer door de andere ‘veilige deur’ weer naar binnen loopt.
Wat fijn dat ook de fysio mee werkt in de belevingsgerichte zorg waar wij zo hard aan werken.
Later spreek ik de fysio. Hij vertelde dat hij meneer aantrof in de gang en dat hij hoorde dat hij weg wilde. Hij is vervolgens een stukje meegelopen. Meneer kwam in de huiskamer waar hij bekend is. Daar deed hij zijn jas uit en ging zitten.
Meneer is gehoord, de fysio heeft mee bewogen, onrust voorbij.
Een veilige deur
« Een normale doordeweekse dag mantelzorgers »
Reactie plaatsen
Reacties