hoera versoepelingen

Hoera, er zijn versoepelingen

Ergens zou ik heel blij kunnen worden van de versoepelingen die langzaam hun intrede mogen maken, maar ik kan er niet blij om zijn. Het gaat zo langzaam.

Mijn moeder heeft hier nu een fiets staan, zodat we samen een eind kunnen fietsen. Gisteren hebben we 10 km gefietst. Mijn moeder gefietst en ik gereden met mijn stoel. Heerlijk, even weg van de plek waar je door de week 24/7 zit. We mogen nog niet ver weg, moeten nog steeds in de buurt van de woonvorm blijven.

De regeling van het ontvangen van bezoek vind ik nergens opslaan. Ja, ik weet het is beter dan helemaal geen bezoek, maar het mag nu 1 keer in de week mag er een vast persoon 2 uur naar binnen. In mijn geval heb ik gekozen voor mijn moeder, zodat we in de woning weer wat structuur aan kunnen brengen. Ze mag dan 2 uur in mijn huis. De eerste keer gaan we de kledingkast weer even overzichtelijk maken. Als mijn vader komt moet hij buiten blijven. De hond mag ook niet binnenkomen. Maar ja, we moeten bijna blij zijn met de versoepeling. Ik voel me eigenlijk nog meer beperkt, door het feit dat ik niet weg mag.

Wat me ook een beetje dwars begint te zitten is dat je van hogerhand niemand ziet. Een paar weken geleden kregen we een taart om te eten om te laten weten hoe fijn ze het vonden dat we ons zo goed aan de regels hielden. De taart was heerlijk, maar ik vond het meteen wel weer nergens op slaan.

Het zou veel schelen als eens echt even iemand komt vragen van hoe voel je je eronder en wat doet het met je. Want eerlijk gezegd voel ik me nog steeds wel opgesloten. Er gebeurd erg weinig en de dagen lijken nog steeds erg op elkaar

Het zou zo fijn zijn om tegen iemand je gevoelens te kunnen uiten, die er ook niets aan veranderd, maar die dan wel enig idee heeft wat het met de bewoners doet. Het schrijven van mijn blogs lucht zeker wel op.

Ik vermaak me nog steeds met pleisters inpakken en we maken er hier maar het beste van. Maar gewoon weer heerlijk een paar dagen weg kunnen naar mensen waar ik van houd zou ik ook wel erg fijn vinden. Even weg uit de sleur van het eentonige leven, war ik zo langzaam maar zeker wel genoeg van begin te krijgen.

Ik geloof dat ik mijn gevoel wel weer verwoord heb. Ik hou vol, omdat het van mij verwacht wordt, maar het volhouden ben ik ook een beetje beu.

Liefs Anja