Wat heeft dit jaar me gebracht

Ik vind het tijd om even een moment van bezinning te nemen en daar neem ik jullie graag in mee. Voor iedereen is het een heel gek, vreemd, angstig jaar geweest. Voor mij uiteraard ook, maar er zijn ondanks dat, ook nog hele mooie lichtpuntjes geweest, wat ervoor heeft gezorgd dat ik dit jaar kon dragen en dat ik me voel zoals ik me nu voel. Ik neem je graag mee in mijn gevoelens en mijn lichtpuntjes het afgelopen jaar.

Verandering van je ritme is voor mij niet goed geweest. Ik zat thuis, probeerde mijn dagen te vullen met schrijven en delen van verhalen wat het ene moment voor de wind ging en het andere moment totaal niet lukte. De zin van het leven was ik echt wel een beetje kwijt. Ik wist tot dan toe niet hoe een depressie voelde, maar ik kan je vertellen, het heeft er dicht tegenaan gezeten.

De dagen zinvol invullen werd steeds moeilijker. Aan het begin van wat ons overkwam, reageerde daarbij mijn lichaam ook nog heel heftig. Ik zat te malen in mijn hoofd. Mijn neef heeft dat in een vlog heel mooi weergegeven hoe het toen met me ging. Dat verslag kun je hier lezen

Het contact met de buitenwereld werd erg klein. Bellen met moeders was heel zwaar, heb daar ook niet mee kunnen omgaan

Ook is mijn werk gestopt. Net op een vervelend moment. Niet lang daarna overleed ee bewoonster van mijn werk waar ik heel veel mee op had, maar waar ik niets meer voor heb kunnen doen. Dat verhaal lees je hier

Als je werk ineens stopt heb je geen ritme meer in je dag zitten. Dat was lastig, daar kwam bij dat mimi was overleden en dat viel me ook erg zwaar, zoals je kunt lezen in de blog.

Maar na ongeveer een half jaar thuis hangen en wachten tot de dag voorbij was, kreeg ik een schop onder mijn wielen van  mijn moeder en gingen we samen op zoek naar een zinvolle bezigheid. Via internet kwam ik in contact met het ziekenhuis en heb daar aangegeven dat ik een achtergrond had met mensen met een vorm van dementie.  Hoe dat verhaal verder is gelopen lees je hier

Hoe gaat het nu met me?

Ik kan zeggen dat het eigenlijk heel goed is gegaan tot dusver. Ik heb weer motivatie om mijn bed uit te komen. Mag weer mensen een lach en een goed gevoel in de dag brengen. Ik heb zin in de tijd die voor me ligt. Er staan mooie dingen te gebeuren waarover nog een blog volgt.

Ik kan eigenlijk niets anders zeggen dan dat ik DANKBAAR ben voor het jaar en de kansen die zo goed zijn uitgepakt.

Ik mag ook zeker niet vergeten de vakanties die ik toch zij het in aangepaste vorm, maar die heb ik toch mooi gehad, samen met moeder en zus.

Dus al met al, hoor je mij niet klagen over het jaar, al was het op momenten wel loei en loei zwaar.

Ik ben klaar voor het jaar wat voor me ligt, met mooie dingen in het zicht

Liefs Anja