Dit is op mijn werk echt gebeurd. In overleg met de familie mag ik erover schrijven
Ik vind mijn werk erg leuk en dankbaar en wil niet meer zonder het werk. Ik kan me geen leven zonder Boswijk voorstellen. Hoe is het dan voor iemand die zich altijd met hart en ziel heeft ingezet voor park Boswijk en nu helaas zelf een bewoner is. Het is een vrijwilliger die altijd veel voor me gedaan heeft en waar ik ontzettend veel plezier met haar gehad.
Ik wil jullie mee nemen naar hoe onze band was en nu is omdat ze nu een bewoner is van mijn werk.
Ria Kemps is al jaren vrijwilliger bij Boswijk als we elkaar tegenkomen bij de activiteit de kerkdienst. Vrij snel is er een klik. We maken veel lol met elkaar en ze gaat me eigenlijk als vanzelf helpen naar de toilet. Zelfs de momenten van naar het toilet gaan met haar wordt een feestje. Ze komen zelfs een keer naar mijn verjaardag in mijn huisje hier, wat een hele gezellige middag wordt.
Zo gaat het een tijdje door. Tot ongeveer een half jaar geleden denk ik. Toen kwamen Wim en Ria een keer naar de kerkdienst met de mededeling dat er onderzoeken gedaan worden omdat er verdenkingen zijn op dementie. Ze vertellen dat en ik denk alleen maar: Nee, joh dat is niet waar.
Op de wc vroeg ik dan weleens aan ria hoe ze het dan voor zich zou zien als ze verder in de dementie kwam. Nou , zei ze, dan wil ik heel graag hier wonen. En als je dan hier woont zei ik, mag ik dan voor jou zogen voor zover het in mijn vermogen ligt. Ja, natuurlijk zei ria. Sterker nog, ik wil dat heel graag. Nou, dat was dan afgesproken. Dat zouden we dan gaan doen als het zover was.
Eigenlijk ging het daarna vrij snel dat Ria er van de een op de andere dag niet meer was bij de kerkdienst. Ze ging toen naar dagbesteding voor mensen met dementie. Wat een gek idee. De eerste keer dat Wim alleen kwam, zonder Ria was een heel rare middag. Ik had buikpijn en hield me die middag heel rustig. Ik merkte dat ik dit echt even moest laten zakken. De hele week heb ik er last van gehad. Ik was onrustig en wist niet wat ik ervan vond dat juist deze lieve mensen dit moest overkomen. Na een paar onrustige dagen besloot ik een brief te schrijven naar deze lieve mensen om te vertellen wat de diagnose van Ria met me deed.
Ik wil een paar stukjes uit de brief delen
Ria en wim, 2 mensen die de lol van het leven inzagen en van iedere dag samen intens genoten. Ze kwamen altijd lachend binnen en er straalde altijd lol uit de ogen van beide mensen.
Om dat nu los te moeten laten vind ik best wel moeilijk. Ria heeft me altijd met veel liefde en geduld geholpen bij naar het toilet gaan. Zelfs dan hadden we veel plezier.
Wat nu het verschil is met de mensen op boswijk, is dat je het ziekteproces van het begin af aan meemaakt en dan ook nog bij iemand die altijd veel voor je gedaan heeft.
Ik wil laten weten dat ik er voor jullie wil zijn. Voor jullie beide.
Ik wil iets terug doen voor alles wat ria voor me heeft gedaan.
Ineens moet je de regie over je leven over geven. Dat lijkt me een moeilijk proces.
Wim, vergeet in deze tijd jezelf niet, loop jezelf niet voorbij.
Ria, Wat hebben wij veel van elkaar genoten en wat ben ik je dankbaar voor alle hulp die je me altijd met veel liefde hebt gegeven.
Heel veel liefs en een hele dikke knuffel van
Anja
Toen ik deze brief had verstuurd via de post, kreeg ik een paar dagen later van Wim waarin hij mij bedankte voor de mooie brief en hij gaf aan dat ik natuurlijk een rol mag blijven spelen in het leven van Ria. Dat was erg fijn om te horen en dat zal ik dan ook blijven doen.
Deze brief schrijven aan deze 2 kanjers was dan ook een heel moeilijk moment. Het is dan echt zo, en allemaal zullen we het nu moeten doen met de situatie zoals hij nu is.
Inmiddels zijn we een paar maanden verder en woont Ria bij ons in huis. Een van de eerste keren bij haar op bezoek gaan was best even een momentje. Ze was met een theedoek de aanrecht aan het schoonmaken toen ik bij haar langs ging. We gingen samen naar haar kamer die er erg gezellig uitziet. Samen hebben we er even gezeten en na een tijdje moest ik weer weg.
Als ik even eerlijk mag zijn vond ik haar opzoeken de eerste keer best lastig. Want ineens zijn de rollen omgedraaid. Ineens mag ik voor je zorgen. Dat ga ik dan ook echt met heel veel liefde voor je doen. Als ik tijd heb zoek ik je op en maken we er een mooi momentje van. Dit zal ik blijven doen voor je zolang het kan.
Het is wel heel fijn dat Ria me nog herkend. Altijd groetten we elkaar en als haar man erbij is maken we ouderwets een lolletje.
De familie vind het goed dat ik dit verhaal plaats. Ze waarderen het echt heel erg en vinden mijn manier van schrijven erg mooi en eerlijk.
Schrijven werkt ook als je dingen te verwerken hebt. Dit is wel iets wat even een plekje moest krijgen in mijn hoofd en in mijn hart.
Liefs Anja
Reactie plaatsen
Reacties