Muziek en dementie werken prachtig samen
Vandaag op het werk hadden we bezoek van Diva Dichtbij. Wat een prachtig iets voor onze mensen. Ze hebben intens genoten. Ik ga de middag proberen te beschrijven.
Ik hoorde op de woning waar ik stond vanmiddag dat Diva Dichtbij op kwam treden. Ik liet de woning weten dat ik dan even bij de buren aan ging schuiven om dit te aanschouwen. Wat een fijne tijd was het.
De dame kwam binnen met een fleurig karretje. De jurk die Linda aan had paste helemaal bij het karretje. Ik werd er helemaal vrolijk van. Ze stelde zichzelf voor en ging bij iedere bewoner langs om een hand te geven als teken van: Ik zie je en we gaan er een mooie middag van maken. Hierdoor ontstond meteen contact en was er meteen een warm gevoel aanwezig in de woning.
Ze vertelde dat ze liedjes ging zingen en wenste ons een fijne middag.
Ze heeft een mix gezongen van kerstliedjes en oude bekende. Wat gebeurde er veel om me heen. Bewoners begonnen spontaan te huilen, zoveel dat het met die mensen doet. Er was een bewoner en die begon spontaan mee te zingen met de liedjes. Dan merk je dat er weer zoveel herkenning is, dat mensen weer helemaal opleven van de muziek.
Door alles wat ik zie en voel raakt het mij diep. Ik krijg het er heel warm van. Ik wist wel dat muziek en dementie een goede combi waren, maar nu heb je het weer van zo dichtbij ervaren.
Natuurlijk weet ik wel waarom ik ooit het werk ben gaan doen, maar om dan bij deze activiteit aanwezig te zijn, voel je het weer even heel goed.
Er is een man bij die de maat van de muziek telkens aan geeft en je merkt dat de heer er nog gevoel voor heeft.
De middag vloog voorbij. Maar wat was het een intense middag.
Heerlijk genoten.
Ik stapte met een warm en een geluk gevoel de taxi in.
Daar doe je het voor.
Reactie plaatsen
Reacties