liefde voor het werk

En zo is het maar net! Na een kleine week in een bubbel, lees: ziekjes (snotterig, hoesten, keel- en hoofdpijn) begint de waarheid nu weer boven te drijven: ik heb een nieuwe baan!!
Een droom van mij....al heel wat jaren...helaas zijn de vacatures in het hospice meestal voor 32 uur óf tijdelijk (geloof me: ik hou het al jaren in de gaten). En dat is niet wat ik zocht! Dat ik nu toch echt de kans krijg daar te gaan werken (voor 20 uur in de week, precies genoeg voor mij aangezien ik nog een huishouden van 6 draaiende te houden heb 😉) is nog steeds een beetje onwerkelijk eerlijk gezegd.
En wat heel veel mensen niet begrijpen is: waarom wil je in hemelsnaam in een hospice werken?? Daar waar mensen doodgaan??
Het antwoord is voor mij eigenlijk heel simpel...het enige wat we zeker weten zodra we geboren worden is het feit dat we ook een keer doodgaan. En ja, iedereen tekent ervoor om, als hij 100 jaar oud is, te gaan slapen en niet meer wakker te worden...helaas is dat (meestal) niet de realiteit.
Hoe fijn zou het zijn als iedereen op dat moment nog datgene kan doen wat hij/ zij heel graag wil....zijn laatste wensen nog kan vervullen...zo min mogelijk pijn, ongemak en angst hoeft te ervaren in die laatste periode, nog kan genieten van de mensen om zich heen zonder dat die mensen constant voor hen hoeven zorgen, maar in plaats daarvan gewoon leuke dingen samen kunnen doen, of een waardevol gesprek kunnen voeren? Hoe fijn, en tegelijkertijd bijzonder, is het dat ik daar als verpleegkundige aan bij mag dragen? Zoals Beau van Erven Dorens (met tranen in zijn ogen, kan jullie allemaal aanraden die aflevering eens te kijken) zo mooi zei in de aflevering van Beau 5 days inside in het hospice: "hoe gek het ook klinkt, in een huis waar iedereen die er verblijft weet dat hij binnenkort overlijdt, het leven wordt hier zó gevierd"!
Toen ik een rondleiding kreeg in het hospice werd mij verteld dat er weleens een paard in de huiskamer had gestaan...'Omdat een bewoner nog afscheid wilde nemen van zijn paard'. Ik vind dat fantastisch ❤!
En nee, het zal niet altijd makkelijk voor me zijn...lang niet altijd. Ik zal mensen tegenkomen die nog lang niet willen gaan, jonge mensen, mensen van mijn eigen leeftijd met jonge kinderen....noem maar op. Maar 1 ding weet ik zeker: ik zal alles doen wat ik kan om deze mensen bij te staan en te helpen waar ik kan, hun laatste dromen werkelijkheid te laten worden, en er eigenlijk gewoon voor ze (maar zeker ook voor hun familie) te zijn. Ik zie het als een voorrecht als ik dat nog kan betekenen voor mensen in de laatste fase van hun leven!!

Mendy Holtslag