klaar voor een nieuwe uitdaging.

Waar moet ik dit verslag beginnen, misschien eerst even een blogje terug. Ik schreef toen dat ik bezig was met werk zoeken en dat ik al bij de bbs kan beginnen voor 3 dagdelen in de week, dat was al heel wat en daar was ik al super blij mee, maar nu ook nog voor de rest van de tijd Vrijwilliger op de geriatrie afdeling van het jbz, dat is fantastisch. Dat geeft mijn leven weer een doel. Ik laat het corona leven achter me en begin aan een nieuw avontuur.

Gisteren was de meerijd ochtend in het ziekenhuis. Ik beschermde mezelf door er niet teveel van te verwachten en er helemaal open in te gaan.
De avond van te voren was ik heel zenuwachtig en de onrust nam de overhand, ik kon de slaap niet vatten en het werd een hele onrustige nacht.

Ik werd wakker, al veel te vroeg. Ik was blij toen het uit eindelijk 07:00 uur was en de begeleiding binnenliep.

Na de zorg namen de zenuwen alleen maar toe. Ik trok mijn jas aan en reed vol spanning naar het ziekenhuis. Eenmaal bij het ziekenhuis moest ik nog even wachten op mijn jobcoach. Ze ging gelukkig heel de ochtend mee. De weg naar de afdeling bleek nog goed in mijn hoofd te zitten, ik reed er in een keer naartoe. Alsof ik al heel lang niets anders deed.

Toen we aankwamen bij de afdeling liepen we een rondje. Daarna even bij elkaar zitten en even benoemd hoe ik erin stond en daarna reed ik mee de afdeling op. We gingen aan een tafel zitten bij wat mensen om de krant door te nemen. Wat kies je dan voor onderwerpen? hoe filter je dat? Er was een mevrouw die niet wilde drinken, toen ik ernaast ging zitten en haar beker aangaf was hij zo leeg. Daarna reed ik met de collega naar de spelletjes kast. Met daarin heel veel mogelijkheden aan spelletjes. Daar zei ik: "Je moet eigenlijk een beetje aanvoelen hoe het met iemand gaat en daar de activiteit op aanpassen". Daarin gaf ze me gelijk.  Het is natuurlijk de eerste keer heel lastig om je positie te bepalen, maar als je de eerste periode gewoon de omgeving in je opneemt, te kijken wat er allemaal gebeurd. De volgende stap is dan te kijken naar welke eerste handeling je kan gaan doen en dan gewoon te voelen wat er nodig en daar na handelen, kan er eigenlijk niet veel mis gaan.
Wees niet bang om vragen te stellen en zelfs initiatief tonen kan helpen een goede indruk te maken. Probeer ook te benoemen wat je ziet gebeuren, daardoor kan een collega merken dat je er kennis van hebt.

Aan het einde van de ochtend zat ik naast een mevrouw die mij wel interessant vond. Ik maakte contact met haar door haar arm vast te pakken en zo ontstond er een gesprek. Heel duidelijk was het niet, maar ik haalde eruit dat ze onderzoeken had en een foto moest maken. Even later werd ze opgehaald door de fysio en wenste ik haar veel succes vandaag.

Nadat ik nog wat kopjes op tafel zette, was het tijd om te evalueren. Samen met ingrid ging ik de kamer binnen. Ze vroeg wat ik had gedaan. Ik liet weten dat ik nog niet veel gedaan had, maar dat de indruk die ik had van de afdeling voorafgaand wel klopte. Het fijne is ook dat ze me al wel vertrouwen in mijn kunnen. Daarom mag ik 3 weken gaan proefdraaien op de afdeling. Ik ben er super blij mee. Ik ga eerst nog een weekje op het water genieten en dan klaar voor de start. Ze mailt me mijn schema en ze gaat even uitzoeken hoe het werkt met vrijwilligers binnen het ziekenhuis, en dan ga ik eens laten zien wat ik in me heb.

22 September start ik daar.

Ik heb er zin in.