Herkenning

Even voel ik weer, wanneer een warme hand mijn schouder raakt. Zacht ontvang ik een zoen op mijn wang, glijd er door mijn haren een oude kam. Voel ik hoe dat klompje zeep door mijn vingers glijd, dat klompje waarmee ik hard schrobde in de goede oude tijd.
De kleine dingen die mij laten voelen dat ik er nog ben.

Even hoor ik weer, wanneer de het tikken van de Koekoeksklok de stille ruimte vult. Voel ik een vreugde in mij op komen wanneer alle smartlappen passeren. Zachtjes neurie ik ze allemaal mee. Ook volgde later Swiebertje, ooit zag ik die op de eerste kleuren tv. De afwas, het geluid van het kletterende bestek tegen elkaar als de dag van gister met broers en zusters en sop in het haar.

Even kan ik het weer, wanneer ik twee breinaalden in mijn handen heb. Een zacht bolletje wol, ik steek met snelle steken weer een heel rijtje vol. Ze stellen mij vragen over groente en fruit, ik laat mij hier in geur en kleur over uit. We bekijken foto’s uit de oude doos. En na een spelletje vertel ik die jonge zusters welk spel ik vroeger koos.

Vraag niet of ik de dingen van vroeger nog weet, maar laat mij ontdekken laat mij zoeken in mijn geest. Ik ruik, ik zie en ik voel, maar soms kan ik gewoon niet uitleggen wat ik bedoel. En vergeet niet dat als ik je soms niet herken, ik wel elke dag opnieuw kan ontdekken wie dat je ben🌟

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Voor meer treffende en voelbare verhalen van de werkvloer👇🏻

De wereld door de ogen van een zuster

@dewerelddoordeogenvaneenzuster
#dewerelddoordeogenvaneenzuster